بریل قرمز (Red Beryl) چیست

بریل قرمز (Red Beryl) یک نوع بسیار نادر از خانواده بریل است که رنگ قرمز خود را مدیون عنصر کم قدار منگنز است. با فرمول شیمیایی سیکلوسیلیکات حاوی بریلیم و آلومینیوم، کریستال های بریل قرمز در سیستم بلوری هگزاگونال تشکیل می شوند.

بریل قرمز در چند نقطه از جمله در یوتا (وایلدورس اسپرینگز، دره توپاز، استارویشن کانیون)، نیومکزیکو و مکزیک یافت شده است. در این مکان‌ها، کریستال‌های بریل قرمز معمولاً فقط چند میلی‌متر طول دارند و خیلی ریز یا ناقص هستند. این گوهر هزار بار کمیابتر از طلا است. طول این کریستال ها به ندرت از دو اینچ بیشتر می شود و بزرگترین بلوری که تا کنون یافت شده 54 قیراط وزن داشته است.

تاریخچه

مینارد بیکسبی (Maynard Bixby) بریل قرمز را در سال 1904 در یوتا کشف کرد. دو سال بعد، آلفرد اپلر به افتخار وی نام آن را بیکسبیت “bixbite” گذاشت. اما در سال 1912، این اصطلاح از بین رفته و اخیراً توسط CIBJO به دلیل خطر اشتباه گرفتن با بیکس‌بایت “bixbyite” (یک اکسید آهن منگنز سیاه کوبیک که توسط بیکسبی در سال 1897 کشف شد) بی‌اعتبار شده است. این اولین بار نیست که بریل قرمز از اشتباه گرفتن نام ها یا حتی استفاده نادرست از نامگذاری رنج می برد. این سنگ توسط تعدادی از منابع به عنوان “زمرد قرمز” به بازار آمده است – اصطلاحی که باید توسط هر گوهرشناس دارای موقعیت خوب مورد انتقاد قرار گیرد، اما ریشه در تاریخچه این سنگ دارد. پس از کشف اولیه بیکسبی در سال 1904، دومین کشف بریل قرمز توسط لامار هاجز، یک کاوشگر ناموفق اورانیوم، در معدنی به نام «روبی ویولت» یا «بریل قرمز» در یوتا انجام شد. این تنها محلی در جهان است که به طور قابل اعتماد بریل قرمز با کیفیت جواهر را ارائه می دهد، و تا سال 2003، حدود 60000 قیراط استخراج شده است که تنها 10٪ از آن را می توان به صورت تراش فست تولید کرد.

این معدن که در سال 1976 توسط خانواده هریس خریداری شد (همراه با کریستال های بریل قرمز مرغوب آن) تا سال 1994 در خانواده باقی ماند و در آن زمان آنها قرارداد اجاره ای را با شرکت اکتشاف کنکات به مدت سه سال امضا کردند. کنکات به سرعت یک فرآیند سیستماتیک نقشه برداری و نمونه برداری از منطقه را برای تعیین بازده بالقوه منبع آغاز کرد. متأسفانه به دلیل تعدیل نیرو، این کار توسط خود کنکات محقق نشد. در عوض، در سال 1997، GMI ( شرکت معدن سنگهای قیمتی) وارد عمل شد و اجاره نامه را برای یک سال دیگر با هزینه 10 میلیون دلار تمدید کرد. GMI همچنین تمام سنگ هایی را که با موفقیت توسط Kennecott استخراج شده بودند به دست آورد. این یافته ها و استخراج های بعدی به یک شرکت مستقر در جبل الطارق به نام Red Emerald Ltd فروخته شد. برای افزودن وزن اعتبار بیشتر به استفاده از واژه زمرد قرمز، هر دو Red Emerald Ltd و GMI توسط سرمایه گذار کانادایی Red Emerald Resources تامین مالی شدند. این معدن اکنون به مالکیت کامل خانواده هریس بازگشته است. زمرد، بنا به تعریف، سبز (ناشی از عناصر وانادیوم و کرومیوم) است. کمیسیون تجارت فدرال این نوع نام را تایید نمی کند زیرا ممکن است باعث شود برخی افراد فکر کنند که بریل قرمز یک گونه غیرعادی از زمرد است در حالی که این نوع نیست.

چرا بریل قرمز بسیار نادر است

برای درک نادر بودن آن، تنها یک بریل قرمز به ازای هر 150000 الماس استخراج می شود (سازمان زمین شناسی یوتا). به گفته انجمن گوهرشناسی بریتانیای کبیر، بریل قرمز 2 قیراطی مانند الماس سفید 40 قیراطی کمیاب است. بریل قرمز یک کانی کمیاب است زیرا تشکیل آن به یک محیط ژئوشیمیایی منحصر به فرد نیاز دارد. ابتدا عنصر بریلیم باید به مقدار کافی برای تشکیل مواد معدنی وجود داشته باشد. دوم اینکه منگنز باید در همان زمان و مکان موجود و در دسترس باشد. سوم، شرایط ژئوشیمیایی صحیح باید برای بریلیم، منگنز، آلومینیوم، سیلیکون و اکسیژن وجود داشته باشد تا به بریل قرمز متبلور شوند. برای تشکیل بیکسبیت با کیفیت گوهری، شکستگی ها و حفره ها نیز باید در دسترس باشند تا به عنوان فضایی برای رشد بلورهای زیبا عمل کنند.

نحوه تشکیل

در حالی که بریل های جواهری معمولاً در پگماتیت ها و سنگ های دگرگونی خاصی یافت می شوند ، بریل قرمز در ریولیت های حامل توپاز رخ می دهند. با متبلور شدن تحت فشار کم و دمای بالا از فاز پنوماتولیتیک در امتداد شکستگی ها یا درون حفره های میارولیتی نزدیک به سطح ریولیت تشکیل می شود. کانی های مرتبط شامل کوارتز، ارتوکلاز، توپاز، اسپسارتین، سودوبرووکیت و هماتیت هستند. به عنوان یکی از خاص ترین مکان ها در جهان ، در معدن روبی-ویولت، عضو ریولیت توپاز سازند بلاون یک جریان گدازه ای حدود 18 تا 20 میلیون سال پیش از دهانه های آتشفشانی فوران کرده است. با حرکت و سرد شدن جریان گدازه، شکستگی ها و حفره هایی در سنگ ایجاد می شود. این منافذ به آب و گازهای غنی از بریلیوم فوق گرم اجازه ورود به سازند را می داد. این گازها از یک محفظه ماگمایی که زیر آن در حال گاز زدایی بود آزاد می شدند.

در همان زمان، آب های سطحی در حال ورود به شکستگی های بالا و حرکت به سمت پایین بودند. اکسیژن، منگنز، آلومینیوم و سیلیکون شسته شده از سنگ های بالا را حمل می کرد. آب و گازهای فوق گرم شده از پایین با آب های خنک از بالا مواجه شدند که باعث ایجاد تغییر در شرایط ژئوشیمیایی شد که باعث تبلور مواد معدنی در شکستگی ها و حفره های ریولیت توپاز شد. تصور می شود که این تبلور در دمای بین 300 تا 650 درجه سانتیگراد رخ داده است. ذخایر بریل قرمز در مکان های دیگر در یوتا همزمان با نهشته های روبی-ویولت تشکیل نشدند. آنها در جریان های ریولیتی مختلف با تاریخ فوران متفاوت هستند. کانی سازی در این منطقه از حدود 5 میلیون سال پیش تا حدود 20 میلیون سال پیش متغیر است.