معادن و منابع الماس
تا اواخر قرون وسطی، مردم همه‌ی سنگ‌های سخت و سفید، از الماس گرفته تا کروندوم و اسپینل Spinel و توپاز Topaz، را جزو الماس‌ها می‌پنداشتند. مثلاً پلینی بزرگ (Pliny the Elder) دائره‌المعارف نویس رومی (۲۳-۷۹ میلادی) شش نوع الماس را در کتاب خود تشریح کرده که امروز ما فقط یکی از آنها را الماس حقیقی می‌دانیم.
در این شکی نیست که الماس از قرن‌ها پیش در هند شناخته بوده است ولی تاریخ موثق آن از زمان ژان باتیست تاورنیه، جهانگرد و جواهر فروش فرانسوی که در فاصله‌ی سال‌های ۶۸- ۱۶۳۸ میلادی سفری به ایران و هند انجام داده و عملیات استخراج الماس را در معادن گلکنده در دکن دیده و تشریح کرده است شروع می‌شود. ضمناً مقارن همان زمان در شمال غربی و جنوب شرقی برنئو نیز الماس استخراج می‌گردیده است و تا سال ۱۷۲۰ میلادی این دو مکان تنها منابع کشف شده‌ی الماس بودند ولی بعد از آن، معدن دیگری در ۳۰۰ میلی شمال ریودوژانیرو در برزیل کشف گردید، تا اینکه در اواخر قرن هجدهم، محصول کان‌های جدید برزیل بازار الماس معادن هند را کسادی عجیبی داد.
برزیل
معدن عمده‌ی الماس برزیل، «مایناس گرائيس» (Minas Gerais ) در نزدیکی شهر «دایمانتیان» (Diamatian) است. میزان استخراج حقیقی الماس در قرون گذشته، درست معلوم نیست زیرا مالیات گزافی که دولت پرتقال بر الماس نهاده بود، باعث قاچاق فراوان شده و مقدار زیادی از الماس‌های برزیلی را از طریق «گوآ» مستعمره پرتقال در هند، در بازارهای اروپا، به نام الماس هندی می‌فروختند، ولی ناگفته نماند که شکل بلور الماس‌های هندی هشت پهلو و الماس‌های برزیلی دوازده پهلوست.
در سال ۱۸۷۰ میلادی که معادن الماس افریقای جنوبی کشف شد، کار معادن الماس برزیل نیز لنگ گردید.
آفریقای جنوبی
اولین کاشف الماس در آفریقای جنوبی پسر بچه‌ای بود به نام «اراسموس جاکوبز»
(Erasmus Jacobs). او در سال ۱۸۶۷م . در ساحل رودخانه «آرنج» نزديك «هوپ تاون» (Hope Town) يك قطعه الماس پیدا کرد و تا یکسال بی‌آنکه از ارزشش آگاه باشد، به عنوان اسباب‌بازی از آن استفاده می‌کرد، تا آن‌که یکی از همسایگانش به نام «فن نیکیرك»
(von Niekirk) آن را به یکی از بازرگانان الماس نشان داد و در نتیجه الماس ۲۱ قیراطی به مبلغ پانصد لیره‌ی انگلیسی فروخته شد، همان مرد دو سال بعد يك قطعه الماس دیگر که ۸۳ قیراط وزن داشت از یکی از اهالی خرید و به ۱۱۲۰۰ لیره فروخت و سنگی مذکور که بعد از تراش ۴۶ قیراط وزن پیدا کرده بود به ۲۵۰۰۰ لیره فروخته شد و هنوز یکی از بهترین سنگ‌های گرانبهای آفریقایی به شمار می‌رود. بدین‌گونه کم‌کم، کار استخراج الماس در آفریقای جنوبی شروع شده بالا گرفت، بطوریکه در سال ۱۹۲۷ م. در پیرامون دو معدن عمده‌ی الماس در «لیختن بورگ» (Lichtenburg) در ۱۲۰ میلی شرق شهر ژوهانسبورگ قریب ۵۰۷ هزار نفر سفید پوست و ۱۰۰ هزار نفر سیاه پوست گرد آمدند و در مدت دو سال (۱۹۲۶-۲۸) سه میلیون قیراط الماس از این معادن استخراج کردند. مرکز اصلی استخراج الماس آفریقای جنوبی، در ایالت آزاد «آرنج» در کرانه‌ی رودخانه‌ی «آرنج» است.
کنگو
در سال ۱۹۱۲ م. معادن الماس در کنار رودخانه‌ی «كاسائی» (Kasai) پیدا شد و پنج سال بعد در «آنگولا» (Angola) نیز به دست آمد. در سال ۱۹۱۹ م . معدن مهمتری در ۱۵۰ میلی شرق ناحیه‌ی کاسائی در «باکوانگا» (Bakwanga) پیدا شد که از جنگ جهانی دوم به این طرف ۱۰ میلیون قیراط الماس محصول آن بوده و ۹۶ درصد آن به مصرف امور صنعتی رسیده است.
تانگانیکا
بزرگترین معدن لوله‌ای الماس جهان، توسط دکتر «جان ویلیام‌سن» (John Williamson) زمین‌شناس کانادائی به سال ۱۹۴۰م. در «تانگانیکا» (Tanganika) در جوار دریاچه‌ی ویکتوریا کشف گردید.
محصول سالیانه این معدن در سال ۱۹۵۴ م. به ۳۰۰ هزار قیراط رسید که ۷۰ درصد آن برای زیور‌آلات به کار رفته است.
در سال ۱۹۵۵ م. يك دستگاه ماشین استخراج ده میلیون دلاری در این معدن نصب گردید و نکته‌ی جالب توجه در این باره اینست که دکتر ویلیام کاشف معدن تقریباً با دست خالی و بدون کمک دیگران و فقط به همت خود، این معدن و ماشین‌ها را به کار انداخته است.
غیر از مکان‌ها و سرزمین‌های فوق، معادن الماس در سیرالئون و جاهای دیگر افریقا و استراليا و ونزوئلا و گینه‌ی انگلیس و کشورهای متحد امریکا نیز یافت می‌شوند.
[html_block id=”28290″]