تاریخچه پیدایش اولین سنگ الماس

اگر بخواهیم قدمت سنگ الماس را در زمین تخمین بزنیم به زمانی در حدود ۳٫۳ میلیارد سال پیش باز میگردد. این گوهر گران بها از زمان باستان برای انسان شناخته شده بود. هزاران سال پیش در کشور هند، برای نخستین بار انسان ها آن را در ته نشین رسوبات رودخانه ای پیدا کردند. تحقیقات نشان می دهد حجم بسیاری از الماس های نخستین معادن دنیا در هندوستان یافت شده است. سن این معادن به قرن چهارم قبل از میلاد مسیح باز می گردد.

یکی از غنی ترین و سرشارترین معادن این سنگ در هندوستان، گلکوندا (GLOCONDA) نام داشت که این اسم در گذشته به عنوان سمبلی از ثروت بی نهایت بود. البته این موضوع نیز ذکر شده که منبع واقعی آن در دره کریشنا در هندوستان که دارای معادن ثانویه سنگ الماس (Placer Deposits) بود یافت شده است. باستان شناسان مقدار بسیار زیادی از آن ها را در چشم ها یا بدنه مجسمه های مقدس هندو پیدا کرده اند. در افسانه باستان هندو ذکر شده که الماس کوه نور مربوط به سلطان کارنا بوده که در ۶۰۰۰ سال قبل از امپراتوری آنگا بوده است.

خواص الماس بر روح و جسم

این گوهر قادر است شخص را در فعالسازی لوب پیشانی مغز که مکان اکثر توانایی های ما بعد الطبیعه و هوشیاری شهودی است، یاری رساند. بلورهای نگین مبدل هایی هستند که این توانایی را دارند انرژی های ارتعاشی با بسامد زیاد را برای خویشتن هوشیار در دسترس تر قرار دهند. در سنگ درمانی با الماس این گوهر قادر است چاکراهای قلب (چهارم)، چشم سوم (چاکرای ششم) و تاج (هفتم) را تقویت کند و پرورش دهد.

از دیگر خصوصیات و ویژگی های این نوع سنگ ها رنگ منحصر به فرد آن ها می باشد. به علت داشتن رنگ سفید خود می توانند آسان کننده ورود به سطوح برتر ارتعاشی روانی باشند. در زینت کردن هر روزه، قادر هستند توانایی شخص برای تمرکز هوشیارانه بر روی اظهار اهداف و رویاهای شخصی را تشدید کنند. “شدت” کلید واژه ای برای  این گوهر است. بلورهای این گوهر این توانایی را دارند که انرژی سنگ های دارای ارتعاش بالا نظیر مولداویست، فناکیت، آززتولیت، هردریت، سلستین، شیشه آسمانی طلایی لیبی، شیشه آسمانی تبتی و نمونه بسیار زیاد دیگری را ارتقا داده و چند برابر تقویت کند.

نحوه تشکیل الماس

این گوهر بر روی سطح زمین تشکیل نمی شود. آنها در دما و فشار بسیار بالایی که در بیش از صد کیلومتری اعماق زمین وجود دارد تشکیل می شوند. کربن تقریبا در  عمق ۱۲۰ تا ۲۰۰ کیلومتری در قسمت بالایی گوشته، در درجه حرارت ۱۳۰۰-۹۰۰ درجه سانتی گراد و تحت فشار بالا در حدود ۴۵۰۰۰ بار قادر است با کریستالیزه شدن، به سنگ الماس تبدیل شود؛ اگر این شرایط فراهم نباشد به گرافیت تبدیل می شود.

اکثر گوهر های کشف شده از راه فوران های آتشفشانی در قسمت عمیق بشکل مخروطی شکل تا سطح زمین جا به جا شده اند. به دلیل حرکات قائم کوه زائی این فوران ها در قسمت گوشته شروع شده و در مسیر خود، تکه هایی از سنگ های گوشته را کنده و بدون اینکه آن ها را ذوب کند به سطح زمین منتقل می کنند. این فوران ها دارای تکه هایی هستند که در محیط هایی با دما و فشار بالای لایه گوشته زمین ایجاد شده اند. انسان ها این گوهر را با شیوه های مختلف مثل استخراج تکه های حاوی گزنولیت یا خاک ها و رسوباتی که از هوازدگی سنگ های الماس دار به وجود آمده اند، به دست می آورند.

ترکیبات

الماس یک کانی تشکیل شده از عنصر کربن با نظم ساختاری مکعبی شکل تتراهدرال (Tetrahedral) است. اتم های کربن در گوشه ها و در قسمت مرکز این مکعب جای گرفته اند. به علت ساختار پایدار اتم های آن و پیوند قوی کوالانسی دارای بیشترین سختی در تمام کانی ها به اندازه ۱۰ در مقیاس مو می باشد. این مشخصات سنگ الماس را برای به کارگیری در کارهای برشی و مقاومتی بسیار مناسب کرده است. ما فقط قادر هستیم با پودر آن و یا چیزی شبیه به خودش روی آن برش و یا خش بیاندازیم.

از خواص و ویژگی های آن می توان گفت این گوهر گرانبها در مقابل مواد شیمیایی حالت خنثی داشته و فقط اسید سولفوریک کروم دار در دمای c 200 قادر است آن را به دی اکسید کربن تبدیل نماید. پایداری شیمیایی خارق العاده این گوهر در دما و فشارهای متغیر و هدایت الکتریسیته ضعیف از ویژگی های آن می باشد. از دیگر مشخصات این سنگ فاکتورهایی قبیل وزن به قیراط، پاکی و طیف نوری، رنگ، تراش می باشد که برای ارزیابی و صدور شناسنامه یک سنگ جواهر الماس میتوان از آن ها استفاده کرد و اثر مستقیم بر قیمت سنگ مورد نظر دارند.

تراش برلیان الماس

برلیان گونه ای از تراش نگین است که باعث درخشندگی و جلای بیشتر می شود. حتی اگر سنگ الماس از کیفیت و رنگ خوبی برخوردار باشد باز هم یک تراش بد و بدون دقت باعث می شود آن را بی کیفیت جلوه دهد. هنگام تراش این گوهر بین ۶۰ تا ۷۰ درصد از وزن آن کاسته می شود. جالب است بدانید که حدود هشتاد درصد الماس های دنیا شرایط مناسبی برای تراش ندارند و تراش داده نمی شوند.

در قرن ۱۴ میلادی برای نخستین بار سنگ الماس تراش داده شد. نخستین تراش، جلا دادن سطوح طبیعی در قالب اوکتاهدرون بود که به دلیل شکل آن به تراش نوک تیز شهرت یافت. این گونه تراش، آغازی برای تلاش های رسیدن به بیشترین درخشندگی و جلا برای تراش های مدرن امروزی بود.

[html_block id=”28290″]