شناسایی زمرد
تقریبا تمام زمردهای طبیعی حاوی ناسرگی هستند و در همه آنها از روغن یا انگم استفاده می شود تا ترک ها و شکاف ها پر شوند.
وجود همین روغن ها و انگم هاست که تشخیص زمردهای طبیعی را در میان سایر جواهرات مشابه آسان می کند.
نور مصنوعی تابیده شده و ناسرگی ها و شکاف های موجود در سنگ تاییدکننده زمرد طبیعی خواهند بود.
رنگ زمرد به دلیل وجود کرومیوم و وانادیوم است و در زیر نور طبیعی رنگ بسیار خودنمایی می کند. یکی از ساده ترین روش ها برای شناسایی زمردهای سبز آزمایش آنها در مورد میزان چگالی و سختی است.
مانند تمام انواع بریل، زمرد سخت تر از آپه تیت، کوارتز و فلدسپار است اما از اسپینل، توپاز و یاقوت نرم تر است.
با این حال زمرد شکنندگی بیشتری نسبت به بریل دارد و علتش هم وجود ناسرگی های فراوان در این سنگ است.
اصلیت زمرد و منابع سنگ جواهرش
حفاری برای زمرد معمولا درون صخره های بزرگ انجام می شود زیرا زمرد در درون رگه های کوچک یا دیواره های غارها شکل می گیرد.
کلمبیا مرکز بین المللی جستجو برای زمرد است.
معدن موزو در شمال غرب بوگوتا سنگ های سبز رنگ با کیفیتی را تولید می کند.
معدن چیوور در شمال شرقی بوگوتا منبع مهم دیگری است و البته مکان های بی شماری در این کشور برای حفاری زمرد فعالیت می کنند.
برزیل مخازن متعددی در باهیا، گویاس و میناس گرایس دارد.
سنگ های این مناطق شفاف تر از سنگ های کلمبیایی هستند و بیشتر سبز- زرد هستند و در آنها ناسرگی وجود ندارد.
برزیل زمرد چشم گربه ای و زمردهای بسیار کمیاب ستاره شش گوشه عرضه می دارد.
مخازن آفریقای جنوبی در ترانسوال شمالی متمرکز شده اند.
اما تنها پنج درصد از سنگ هایی که در معادن کبری و سومرست یافت می شوند کیفیت خوبی دارند.
بیشتر سنگ ها سبک یا گلی هستند و برای تراش جواهرات مفیدند.
زیمباوه مخازن زیادی از زمرد دارد، مهمترین آنها معدن سانداوانا در جنوب است. کریستال ها کوچکند اما کیفیت خوبی دارند.
روسیه در اورال شمال اسوردلوسک دارای مخازن است.
زمردهای باکیفیت بسیار کمیاب هستند، اکثر سنگ ها برای برش جواهرات مفیدند.
منابع دیگری هم در افغانستان، استرالیا، غنا، هند، ماداگاسکار، مالاوی، موزامبیک، نامبیا، نینجریه، پاکستان، تانزانیا، زامبیا و ایالات متحده آمریکا وجود دارد.
رنگ زمرد
در مورد زمردها حتی بیشتر از سایر لعل های رنگی، این رنگ است که شاخص اصلی ارزش آن تلقی می شود.
زمردها سبز تیره تا سبز متمایل به آبی و گاهی بریل سبز متمایل به زرد هستند.
رنگ سبز این سنگ ها به دلیل وجود ناخالصی های کورومیوم و وانادیوم است. محبوب ترین و ارزشمندترین سنگ به رنگ سبز کمی آبی رنگ است با این حال هر چقدر آبی آن بیشتر باشد از ارزشش کمتر می شود.
اصطلاح زمردهای کلمبیایی معمولا برای توصیف سنگ های سبز متمایل به آبی و درخشان صرف نظر از جایی که از آن بدست آمده اند استفاده می شود.
زمردهایی که رنگ روشن تری دارند را زمردهای برزیلی می نامند حتی اگر در آفریقا حفاری شوند.
شفافیت و درخشندگی زمرد
زمردها وقتی برش و صیقل داده شوند درخشندگی شیشه ای دارند.
با وجود اینکه شفافیت آنها از درخشان تا مات متغیر است، نمونه های درخشانش بیشتر ارزش خواهند داشت.
شفافیت بسیار مهم است اما ناسرگی موجود در زمرد بیشتر از سایر جواهرات است. برخلاف سایر اعضای گروه بریل زمردها ناسرگی زیادی دارند.
البته وجود آنها را نباید یک ویژگی منفی دانست زیرا در سایر سنگ های جواهر نیز یافت می شوند.
این ناخالصی ها بخشی از هویت سنگ هستند و نشانگر اصل بودن زمرد محسوب می شوند
شفافیت زمرد را می توان با چشم دید و مانند الماس نیازی به 10 برابر بزرگنمایی نیست.
اگر زمردی دارای ناسرگی قابل رویت با چشم غیرمسلح نباشد، مشکلی ندارد.
سنگ های این چنینی بالاترین قیمت را دارند به ویژه اگر در درجه رنگ ایده آل باشند.
برش و شکل زمرد
معمولا زمردها به شکلی برش داده می شوند که مخصوص خود این دسته یعنی برش زمردین است. برش زمردی یک برش پلکانی به شکل مستطیل یا مربع با گوشه های بریده شده است.
این سبک برش زیبایی و رنگ سنگ را چندبرابر می کند و در عیم حال از مقاومت مکانیکی و فشار داخلی سنگ هم محافظت می نمایند.
زمردها در اشکالی مانند گلابی، بیضی و دایره هم برش داده می شوند. موادی که در درجات پایین تر قرار دارند معمولا به صورت دانه ای و مهره ای برش داده می شوند.
مواد شفاف و درخشان به گونه ای برش داده می شوند که شفافیت شان چندین برابر شود.
آماده سازی زمرد
روغن زدن یکی از متداول ترین روش های آماده سازی زمرد است و در بیشتر مواقع در همان معدن انجام می شود.
اصطلاح روغن زدن به معنی قراردادن زمردها در روغن بی رنگ یا رزین است تا رنگ، شفافیت و مقاومت را تقویت کند.
این کار معمولا از طریق یک حفره ایجاد می شود تا به نفوذ مواد کمک کند. روش های غیراستاندارد هم استفاده از روغن های رنگی و رزین هایی مانند اپوکسی است.
با استفاده از این روش ها ظاهر لعل بهتر می شود اما در هنگام تمیز کردن باید بسیار مراقب بود.
بخارشور، محلول و تمیزکننده های فراصوتی می توانند روغن را پاک کنند و بدین ترتیب ناسرگی ها پدیدار شوند.
از آنجایی که زمرد را می توان با روغن زدن مجدد نگهداری کرد، آسسیب به آنها موقتی است.
زمردهای ترکیبی از سال 1848 در دسترس قرار گرفتند.
در سال 1950 روش های ترکیب مطرح شد و ترکیب هایی با کیفیت عالی در بازار عرضه شد.
اصطلاح زمرد Chatham اشاره به زمردهایی دارد که در آزمایشگاه ساخته می شود.
سنگ های دوتایی زمرد متعددی وجود دارد. در بسیاری از موارد قسمت بالایی آنها با شیشه یا یک ترکیب دیگر پوشانده شده و سپس روی آن مایع سبز زمردی ریخته شده است.
این زمردها معمولا به عنوان زمرد طبیعی فروخته می شوند
ویژگی های گوهرشناسی زمرد:
گونه: زمرد- بریل
فرمول شیمیایی: Al2Be3Si6O18- آلمینیوم بریلیوم سیلیکات
ساختار کریستالی: شش ضلعی، بلور شش ضلعی
رنگ: سبز زمردین تا سبز تا کمی آبی یا سبز مایل به زرد
سختی: 7.5 تا 8 روی مقیاس Mohs
شاخص انکسار: 1.565 تا 1.602
چگالی: 2.67 تا 2.78
شکاف پذیری: نامشخص
شفافیت: شفاف تا مات
انکسار دوگانه یا شکست نور دوسویه: -0.006
درخشندگی: شیشه ای
شبناک: معمولا ندارد.
نگهداری و تمیزکردن جواهر و سنگ جواهر زمرد
زمردهای گران قیمت نسبت به فشار حساس بوده و در مقابل مواد شیمیایی خانگی آسیب پذیرند.با وجود اینکه زمرد یکی از سنگ های جواهر سخت است، بازهم باید در استفاده از آن مراقب بود.وقتی زمردها را آماده می کنید باید بسیار مراقب باشید زیرا نسبت به سایر اشکال بریل شکننده ترند.از پوشیدن جواهرات زمرد هنگام کار با مواد شیمیایی یا شوینده های خانگی خودداری کنید.با کمی آب صابون و پارچه ای نرم آنها را تمیز کنید. تمام پس مانده صابون باید پاک شود.از بخارشو و شوینده های فراصوتی در این حواهر استفاده نکنید زیرا روغن بکار رفته در زمرد را از بین می برد.روغن دهی قدیمی برای زمردها روش خوبی است اما همیشگی نیست بنابراین باید اینکار را مرتبا تکرار کرد.قبل از تمرین، تمیز کردن یا انجام فعالیت های فیزیکی آنرا درآورید.الماس می تواند زمرد را خراش دهد بنابراین آنها را دور از سایر جواهرات در داخل یک دستمال نرم نگهداری کنید.
[html_block id=”28290″]