سنگ زبرجد از نظر کانی شناسی

سنگ زبرجد یا در اصطلاح پریدوت را زیرمجموعه خانواده الیوین می دانند که ترکیب شیمیایی سیلیکات عاری از آهن و منیزیم دارد. سختی آن در حدود ۶٫۵ تا ۷ است. شکست دوگانه بسیار قوی دارد که وجه تمایز آن با زیرکن و تورمالین سبز است و جلای شیشه ای دارد و شکست نور آن ۱٫۶۹۰ تا ۱٫۶۵۴ است. شکل بلور از راست لوزی، منشوری فشرده و به صورت شیارهای عمودی است. ترکیب زبرجد ترکیب شیمیایی مشابه الیوین دارد که متشکل از گدازه های مافیک و اولترامافیک است. این گونه از سنگ های مافیک اغلب در لاواها و سنگ های پریدوتیتی گوشته زمین تشکیل می شود که توسط لاواها به سطح زمین منتقل می شود. هم چنین از سنگ های قیمتی در حجم های بسیار کمی تشکیل می شوند. در برخی از مقالات آورده شده است که نگین پریدوت به شکل تراش خورده که به نگین جواهر آسمانی معروف است، از یک شهاب سنگ سقوط کرده و در شرق سیبری در سال ۱۷۴۹ بدست آمده است. البته گفته شده که در سال ۲۰۰۳ این گوهر کمیاب در سیاره مریخ نیز کشف شده است.

تشخیص زبرجد با ویژگی های مخصوص آن

زبرجد با هاله ای از مه یا غبار پوشیده شده است، این ویژگی به راحتی با یک ذره بین قابل مشاهده می باشد.اگر زبرجد به رنگ دیگری جز سبز عرضه شده باشد به طور حتم تقلبی می باشد.یکی دیگر از ویژگی های اصلی زبرجد این است که هیچگاه تغییر رنگ نمی دهد، چه دور نور طبیعی یا نور مصنوعی.

تشخیص زبرجد به وسیله چشم

با دقت به نگین زبرجد خود نگاه کنید، زبرجد اصل همیشه به رنگ سبز است.

نگین خود را به بیرون برده و در زیر نور خورشید به آن نگاه کنید،

سپس با نور های لامپ و مهتابی به آن نگاه کنید، رنگ زبرجد نباید تغییر کند.

همچنین اگر  رده هایی از رنگ زرد یا قهوه ای درون آن پیدا کردید نشان از اصل بودن است.

حتی با کیفیت ترین زبرجد ها هم رده ای از رنگ زرد را دارا هستند.

به طور کلی،‌ هر زبرجد طبیعی و اصل دارای شکستگی و یا هاله ای از غبار می باشد.

سنگی نرم است، به همین دلیل تراشی طبیعی یا اشکی به خود می گیرید.

همه زبرجد ها دارای مواد درونیخاصی می باشند،  اگر یک زبرجد بدن هیچگونه شکل و انعکاسی باشد اصل نیست.

یا به عبارتی اگر نگین آن از هر نظر بدون نقص باشد تقلبی است.

نگی نرم است، به همین دلیل تراشی طبیعی یا اشکی به خود می گیرید.

همه زبرجد ها دارای مواد درونیخاصی می باشند،  اگر یک زبرجد بدن هیچگونه شکل و انعکاسی باشد اصل نیست.

یا به عبارتی اگر نگین آن از هر نظر بدون نقص باشد تقلبی است.

نگی نرم است، به همین دلیل تراشی طبیعی یا اشکی به خود می گیرید.

همه زبرجد ها دارای مواد درونیخاصی می باشند،  اگر یک زبرجد بدن هیچگونه شکل و انعکاسی باشد اصل نیست.

یا به عبارتی اگر نگین آن از هر نظر بدون نقص باشد تقلبی است.

تشخیص زبرجد با تست انعکاس

اگر چه شما قادر به اندازه گیری شاخص انعکاس سنگ بدون دستگاه اندازه گیری مخصوص آن نیستید،

اما شکستگی ها و انعکاس های آن به راحتی قابل مشاهده می باشد.

از نزدیک به سنگ نگاه کنید، در صورت لزوم حتی می توانید از ذره بین استفاده کنید.

از طریق سنگ به یک منبع نور مانند لامپ نگاه کنید.

شما باید یک یا چند اشعه نوری را درون سنگ مشاهده نمایید.

یک اشعه دوگانه به این معنی است که سنگ دارای یک انعکاس دوگانه است و یک زبرجد اصل می باشد.

یک اشعه واحد به این معنی می باشد که هیچ انعکاس دوگانه ای وجود ندارد و شما دارید به شیشه نگاه می کنید.

تاریخچه سنگ زبرجد یا پریدوت

نام این گوهرسنگ برگرفته از واژه عربی “Faridat”  به معنای “جواهر(سنگ گوهر)” یا از واژه یونانی “Peridona” به معنای “کسی که زیاد می‌بخشد” می باشد.  در گذشته، گاهی آن‌ را “chrysolite” می خوانده اند که از واژه یونانی به معنای “سنگ طلا” گرفته شده است.

در قدیم، تنها منبع شناخته شده این سنگ  “جزیره توپازیان”، معروف به “جزیره زبرجد” در دریای سرخ بوده است، به همین دلیل  مصریان قدیم این سنگ را “Topazian” نامگذاری کردند و به آن توپاژ می گفتند.

این سنگ برای اولین بار در جزیره ای در دریای سرخ در نزدیکی کشور مصر یافت شده است. طبق افسانه ای ساکنان این جزیره مجبور به جمع آوری سنگ برای خزانه فرعون بوده اند و به همین علت ساکنان جزیره در طول شبانه روز مشغول کار در معادن برای استخراج سنگ بودند و این خود دلیلی برای کشف سنگ زبرجد توسط آنان شد؛ زیرا این سنگ در طول شب درخشش بسیار زیبایی را ایجاد می کرده . به همین دلیل مصریان این سنگ را به عنوان گوهری از خورشید و همچنین زمرد شب نام گذاری کرده اند.
از گذشته تاکنون استخراج این نگین زیبا یکی از منحصر به فرد ترین سنگ ها محسوب می شود زیرا اکثریت سنگ ها در پوسته زمین تشکیل می شوند و این در حالیست که زبرجد در لایه های عمیق تری از پوسته زمین شکل می گیرد. این سنگ در واقع در گوشته زمین شکل می گیرد. عمق این سنگ ها در گوشته زمین گاهی حتی به 20-50 مایل رسیده است. در برخی نواحی به دلیل فعالیت های صفحه تکتونیکی یا  آتشفشان ها، سنگ زبرجد به طور طبیعی به سطوح بالاتری از سطح زمین نیز رسیده است.

[html_block id=”28290″]