شناسایی یاقوت

یاقوت را می توان با سختی 9 بر روی مقیاسMohs و رنگ خاصش شناسایی کرد.
یاقوت های طبیعی را از یاقوت های ترکیبی بر اساس مواد سازنده شان تشخیص می دهند، یاقوت طبیعی ناسرگی هایش را نمایش می دهد در حالیکه یاقوت ترکیبی بدون ناسرگی دیده می شود.

خاستگاه و منابع یاقوت

مهمترین منابع یاقوت مربوط به منطقه میانمار (برمه)، تایلند، سریلانکا و تانزانیا می شود.
سایر منابع افغانستان، استرالیا، برزیل، هند، کامبوج، کنیا، ماداگاسکار، مالاوی، موزامبیک، نپال، پاکستان، زیمباوه، تاجیکستان، آمریکا و ویتنام هستند.

رنگ و ظاهر یاقوت

رنگ یاقوت مهمترین عامل کیفی آن است.
پرطرفدارترین رنگ این سنگ قرمز خالص با رگه هایی از رنگ آبی است.
این ترکیب را به نام خون کبوتر می شناسند.
وقتی رنگ یاقوت خیلی روشن باشد، آنرا به عنوان یاقوت صورتی دسته بندی می کنند که بنابر هر منطقه فرق می کنند.
در بعضی مناطق یاقوت صورتی را هم همان یاقوت قرمز درنظر می گیرند.
درخشش فوق العاده رنگ قرمز نشان میدهد که لعل قرمز رنگ درخشش است.

شفافیت و درخشانی یاقوت

یاقوت معمولا ناسرگی ها را نشان میدهد و اینها بخشی از طبیعت این سنگ هستند.
با این حال وقتی ناسرگی ها درخشش یا شفافیت سنگ را کاهش دهند، ارزشش را کم می کنند.
یاقوتی که ناسرگی هایش را نمی توان با چشم غیرمسلح دید، یاقوت های بزرگ هستند که خیلی کمیابند و بسیار ارزشمند هستند.

برش و شکل یاقوت

یاقوت معمولا برش های ترکیبی دارد و همراه با برش های تاج شکل درخشان و پاویلیون های پلکانی است.
متداول ترین شکل ها بیضی و بالشتکی هستند. سایر برش ها نیز مانند دایره، مثلث، الماسی، گلابی و تخم مرغی شکل هم وجود دارد.
با این حال پیدا کردن این شکل ها در اندازه های بزرگ سخت است زیرا هیچ شکلی مانند بیضی و بالشی نمی تواند وزن اولیه سنگ را حفظ کند.
یاقوت های بزرگتر از یک قیراط کمیاب هستند بنابراین قیمت بر اساس اندازه افزایش می یابد.
یاقوتی که ستاره نشان است برش داده می شود تا این پدیده نوری را بهتر نمایش دهد.
یاقوت های دارای ناسرگی های روتیل درخشش براقی دارند در حالیکه یاقوت های شفاف مثل شیشه می درخشند.
گوهرتراشان معمولا یاقوت ها را گرد می کنند تا رنگ قرمز مایل به نارنجی شان به حداقل برسد و وزن قیراط شان هم کاهش نیابد.